در دست داشتن کنترل کامل دوربین واقعا خیلی سخت نیست. مانند هر چیز خلاقانه دیگری که می خواهید یاد بگیرید، هرچه بیشتر تمرین کنید، در آن کار بهتر می شوید، آن کار راحت تر می شود، و بیشتر از آن لذت می برید.

امروزه دوربین های مدرن با هوش مصنوعی یا AI پیشرفته و انواع گزینه های مختلف موجود می باشند. من خوش شانس بودم که با دوربینی شروع به کار کردم که هیچ کدام از اینها را نداشت. من با Nikkormat FTN قدیمی دوست داشتنی ام، یک دوربین نیکون که اکنون ۵۳ ساله است و هنوز هم خوب کار می کند، شروع کردم. هیچ چیز خودکاری در این دوربین وجود ندارد. من مجبور بودم یاد بگیرم که برای به دست آوردن عکس هایی با نوردهی خوب، از ایزو، دیافراگم و سرعت شاتر (که تحت عنوان مثلث نوردهی شناخته می شود) استفاده کنم. تمام چیزی که این دوربین داشت فقط همین سه تنظیمات بود.

شش نکته این آموزش به شما کمک می کنند تا دفعه بعد با مُد نوردهی دستی عکاسی نمایید:

نکته اول – تعهد کنید که بر مُد نوردهی دستی مسلط شوید

من اخیرا تایپ ده انگشتی را یاد گرفتم. اکنون می توانم بدون نگاه کردن به انگشتانم (اکثر اوقات) تایپ کنم. من بیش از سی سال پیش شروع به استفاده از یک ماشین تحریر کردم، اما هیچ وقت تعهد به یادگیری نحوه تایپ ده انگشتی مرا اذیت نکرد. من هنگام استفاده از کامپیوتر عمدتا از ماوس و یک تبلت استفاده می کردم. هنگامی که متعهد شدم که یاد بگیرم به پایین نگاه نکنم، برای من زیاد طول نکشید. من چند مطلب آموزشی (خودآموز) گرفتم و هر روز تمرین می کردم.

شما می توانید به همین طریق بر روی دوربین خود بر مُد دستی مسلط شوید. هنگامی که دوربین خود را بر روی مُد نوردهی دستی (حرف M روی دکمه چرخان مُد ها یا Mode Dial) تنظیم کردید، شگفت زده خواهید شد که چقدر برای شما طبیعی به نظر می رسد.

نکته دوم – نورسنج یا صفحه نمایش خود را بخوانید

عکس های به خوبی نوردهی شده زمانی ایجاد می شوند که میزان نور «مناسبی» توسط سنسور الکترونیکی یا فیلم ثبت می شود. نورسنج یا صفحه نمایش دوربین اطلاعاتی در مورد نوردهی به شما خواهند داد. تمام دوربین های مدرن نورسنج دارند. در بسیاری از دوربین ها زمانی که شما در مُد نوردهی دستی هستید، همانطور که تنظیمات نوردهی را اعمال می کنید، تاثیر آنها را بر روی صفحه نمایش خود خواهید دید.

در واقع، تمام کاری که باید بکنید این است که مطمئن شوید نورسنج صفر را می خواند (نشانگر نوردهی روی مقیاس بر روی ۰ قرار گیرد) یا تصویر بر روی صفحه نمایش دوربین شما خوب به نظر می رسد. با تنظیم کنترل های ایزو، دیافراگم و سرعت شاتر می توانید به این هدف برسید.

نکته سوم – با ایزو شروع کنید

قرار دادن یک رول فیلم در دوربین Nikkormat قدیمی من، یا هر دوربین فیلم خور دیگری، ایزو (ISO) را تعیین می کرد. در دوربین های دیجیتال، این تنظیمات بسیار انعطاف پذیرتر هستند. ایزو اندازه میزان حساسیت فیلم یا سنسور الکترونیکی نسبت به نور است.

ایزو ۴۰۰ تنظیماتی است که من اغلب اوقات استفاده می کنم. هنگامی که نور بسیار روشن است، آن را پایین تر، بر روی ۱۰۰ یا ۲۰۰ تنظیم می کنم. هنگامی که نور زیادی وجود ندارد، مثلا در فضای داخلی یا در شب، ایزو را بر روی یک عدد بالاتر تنظیم می کنم. در تنظیمات ایزوی بالاتر، کیفیت تصویر افت خواهد کرد، بنابراین بهتر است که آن را پایین نگه دارید.

نکته چهارم – برای کنترل حرکت، سرعت شاتر را تنظیم کنید

دوربین شما در داخل خود یک شاتر دارد. مانند یک سرپوش یا پرده، زمانی که این شاتر باز است اجازه ورود نور را می دهد. هرچه طولانی تر باز باشد، نور بیشتری وارد می شود و بر سنسور یا فیلم تاثیر می گذارد. تنظیمات سرعت شاتر بر حسب کسری از ثانیه یا چند ثانیه اندازه گیری می شود.

بیشتر بیاموزید: ویدیو آموزش سرعت شاتر در عکاسی

افراد در حال حرکت تار شده اند چون سرعت شاتر من آهسته بود، تنها ۱/۴ ثانیه.

اگر هر گونه حرکتی در صحنه ای که از آن عکس می گیرید وجود داشته باشد، انتخاب سرعت شاتر بر خروجی عکس نیز تاثیر می گذارد. وقتی چیزی در ترکیب بندی شما در طول یک نوردهی طولانی حرکت می کند، در عکس شما تار خواهد شد. اگر هنگام استفاده از یک سرعت شاتر آهسته دوربین شما حرکت کند، این حرکت نیز می تواند باعث تاری شود.

انتخاب سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه یا سریع تر برای جلوگیری از تاری ناشی از حرکت دوربین و تاری سوژه ایمن است، مگر این که سوژه شما با سرعت حرکت کند. به عنوان مثال، هنگام عکاسی از سوژه هایی مانند پرندگان در حال پرواز، مسابقات موتورسواری یا بوکس، باید از یک سرعت شاتر سریع تر برای جلوگیری از تاری حرکتی استفاده کنید.

نکته پنجم – برای کنترل عمق میدان، دیافراگم را تنظیم کنید

لنز دوربین شما یک دریچه به نام دیافراگم دارد. شما می توانید آن را با درجات مختلف باز یا بسته کنید تا اجازه ورود نور بیشتر یا کمتر را بدهید. تنظیمات دیافراگم بر حسب ضریب اف یا f-stop اندازه گیری می شود.

دیافراگمی که انتخاب می کنید بر این که چه مقدار از عکس شما در فوکوس باشد نیز تاثیر می گذارد. این میزان تحت عنوان «عمق میدان» شناخته می شود. هنگامی که دیافراگم شما بازتر باشد (ضریب اف های با عدد کوچک تر مثل f/2.8)، اجازه ورود نور بیشتری را می دهد، و مقدار کمتری از عکس شما در فوکوسِ واضح و شارپ خواهد بود و برعکس. عمق میدان (DOF)، مقداری که در فوکوس قرار می گیرد، نه تنها به تنظیمات دیافراگم، بلکه به تعدادی از عوامل دیگر، از جمله موارد زیر بستگی دارد:

– اندازه سنسور دوربینتان

– فاصله کانونی لنزی که استفاده می کنید

– فاصله بین سوژه و دوربینتان

اگر تصمیم بگیرید از یک f-stop با عدد خیلی بالا مانند f/22 استفاده کنید، نور کمتری به سنسور می رسد، چون میزان گشایش دیافراگم بسیار باریک است. در تنظیمات دیافراگم بازتر (مثل f/2.8)، نور بیشتری می تواند وارد لنز شود و بر سنسور تاثیر بگذارد.

تنظیمات دیافراگم f/2.8 بر روی یک لنز ۱۰۵mm به یک پس زمینه خارج از فوکوس (مات یا تار) منجر می شود، اگر به اندازه کافی به سوژه خود نزدیک باشید، همانطور که در تصویر زیر نشان داده شده است.

نکته ششم – با استفاده از هر سه تنظیمات، نوردهی را متعادل کنید

برقراری تعادل میان ایزو، دیافراگم و سرعت شاتر برای ایجاد عکس های به خوبی نوردهی شده بسیار مهم است. این بدین معنی نیست که شما همیشه باید نوردهی را طوری متعادل کنید که خنثی شود (همانطور که در نکته شماره ۲ در بالا اشاره کردیم). شما ممکن است بخواهید یک صحنه را عمدا ناکافی نوردهی (underexposed) کنید تا دراماتیک تر شود، یا ممکن است بخواهید با نوردهی بیش از حد (overexposure) به تصویر خیلی روشن دلخواه خود برسید. در هر صورت، شما هنوز هم باید نوردهی را متعادل کنید تا به ظاهری که می خواهید برسید. یادگیری استفاده از نورسنج برای خوانش نور به خوبی شما را قادر می سازد تا تصمیمات آگاهانه بگیرید و تصاویری که مد نظرتان است را ایجاد کنید. البته نباید فراموش کنید که نورسنج همیشه به درستی عمل نمی کند و در مواردی باید به آن بی توجه بود.

نورسنج دوربین ها برای خوانش از خاکستری میانه کالیبره شده اند. اگر شما از سوژه های بسیار روشن یا تاریک عکس بگیرید، نورسنج ممکن است یک خوانش دقیق به شما ندهد.

عمیق تر کاوش کنید

وقتی استفاده از مُد نوردهی دستی را امتحان می کنید، ممکن است عاشق آن شوید و بخواهید عمیق تر یاد بگیرید. شما با استفاده از دوربین خود احساس راحتی بیشتری می کنید و ممکن است از فرصت های خلاقانه ای که وقتی خودشان را نشان می دهند که درک بهتری از نحوه تاثیر ایزو، دیافراگم، و سرعت شاتر بر تصاویرتان پیدا می کنید، شگفت زده شوید.

آیا شما علاوه بر مُد دستی استفاده از مُد دیگری را ترجیح می دهید؟ اگر اینطور است، چرا؟ پاسخ خود را در قسمت نظرات برای ما بنویسید.

نویسنده: کوین ال جی (Kevin LJ)