پرورش میگو چگونه است؟

پرورش میگو چگونه است؟

همانطور که می دانید میگو در استخرهای خاکی پرورش داده می شود ابتدا آب دریا را به وسیله احداث کانال به ساحل می آورند و در کنار آن استخرهایی به گنجایش حداقل یک هکتار می سازند و به وسیله پمپ آن را آبگیری می کنند این استخرها دارای یک مسیر ورودی آب و یک دهانه یا دریچه هم برای خروج آب دارند و دارای دیواره خاکی است که می تواند با ارتفاع حدود 2 متر آب را در خود نگهداری نماید بنابراین یک استخر پرورش میگو حدود 2000مترمکعب آب دارد.

در پرورش میگو قبل از اینکه اقدام به میگو ریزی در استخر شود باید آن را ابتدا آهک زنی کند تا موجودات آلوده کننده از سطح استخراز بین بروند و استخر به صورت کامل ضدعفونی شود و بعد از انجام این عمل استخر را آب گیری کرده و برای اینکه آب استخر را تقویت و غنی سازی نماید از کود شیمیایی و کود مرغی استفاده می کند تا مواد مغذی و موجودات ریزی که فیتوپلانکتون و زئوپلانکتون نام دارند و میگو آن را می خورد در انجا تولید شود معمولا در هر استخر حدود 100کیلو کود استفاده می شود و اگر در طول دوره پرورش مشاهده کند که استخر نیاز به کود دارد باز هم می تواند از کود استفاده کند پس از اینکه حدود 10 روزاز زمان کود دهی گذشت و آب استخر به رنگ قهوه ای در آمد استخر برای ورود و ذخیره سازی بچه میگو آماده است.

پرورش دهنده یا مزرعه دار در پرورش میگو می تواند به مرکز تکثیر لارو مراجعه کند و بچه میگوی مورد نیاز خودرا که از قبل سفارش داده است خریداری می کند و به مزرعه منتقل می کند قبل از اینکه میگوها وارد استخر شوند باید میگوها با شوری و دمای استخر که میحط جدیدی برای آن محسوب می شود عادت کند برای این کار حدود یک ساعت و با آرامی میگوها را در همان کیسه های پلاستیکی که از مرکز تکثیرآورده شده است درون آب استخر قرار داده و کم کم از آب استخر به آن اضافه می کنند تا میگو با محیط جدید خود کاملا آداپته شود در غیر این صورت میگوها دچار تلفات می شوند پس از عمل عادت پذیری میگوها را به آرامی درون آب استخر رها می کنند و کار ذخیره سازی خاتمه می یابد.

در هر استخر  پرورش میگو بدون استفاده از دستگاهای هواده بین 180 تا 200 هزار بچه میگو رها می کنند و در صورت استفاده از هواده میزان ذخیره سازی تا دو برابر این مقدار نیز امکان پذیر است میگوها در زمانی که در استخر رها سازی می شوند کمتر از یک گرم وزن دارند و پس دوره پرورش که حدود 4 تا 5 ماه طول می کشد وزن آنها به 15 تا 20 گرم می رسد و از هر استخر حداقل حدود 2000کیلوگرم میگو برداشت می شود. کارشناسان در طول مدت پرورش مراقبت لازم بعمل می آورند تا میگوها به خوبی رشد کنند باید هروز به آنها غذا بدهند و اکسیژن و شوری و دما و پ‌هاش (PH) را اندازه گیری نمایند.

برای اکسیژن رسانی به استخرها دستگاهی به نام هواده در استخر نصب می شود این دستگاه که دارای پره یا پروانه است که به چرخش در آمده و سطح آب بهم میزند و باعث می شود که اکسیژن موجود در هوا با آب استخر ترکیب شده و وارد آب استخر گردد هوادهی معمولا در اواخر شب و اوایل صبح که مقدار اکسیژن موجود در آب استخر کاهش می یابد انجام می شود در هر استخر تعداد 4 تا 6 دستگاه هواده نصب می شود.

میگو ها علاوه براینکه از غذاهای طبیعی موجود در استخر تغذیه می کنند به غذای مصنوعی یا دستی که در کارخانه های تولید غذا ساخته می شود نیز نیاز دارند این غذاها که به ان ها پلت گفته می شود به صورت دانه هایی به شکل استوانه ریزو خشک شده هستند که در استخر پاشیده می شود تا میگو از آن تغذیه کند. این غذاها از ترکیباتی همچون پودر ماهی پودر سر میگو ذرت سویا نشاسته پودر گوشت روغن و موادمعدنی و ویتامین ها درست می شوند با افزایش سن میگو میزان و اندازه و ترکیب غذا فرق می کند. در غذای میگو باید مواد پروتئنی, چربی, مواد قندی, ویتامین ها و مواد معدنی وجود داشته باشد.

 

تکثیر میگو

امروزه به صورت مصنوعی میگو را تکثیر می کنند و در استخرهای خاکی میگو پرورش داده می شود. برای تکثیر به میگوی مولد یا میگوی مادر که بتواند تخم تولید کند نیاز است برای این کار صیادان و کارشناسان به دریا می روند و با استفاده از تور صید و به وسیله لنج میگوی مادر یا مولد صید می کنند. کارشناسان تشخیص می دهند که کدام میگو دارای تخم است و آن را انتخاب کرده و به محلی که به آن مرکز تکثیر میگو می گویند انتقال میدهند مرکز تکثیر مکانی است که تعداد زیادی کارشناس و کارگر در آنجا مشغول به کار هستند و شامل ساختمانی سالن مانند است که در آن حوضچه های بتونی زیادی با حجم حدود 10 متر مکعب ساخته شده است.

ابتدا میگوی مادر راکه از دریا صید کرده اند برای مدتی به حال خود رها می کنند تا به محیط جدید عادت کند و سپس شوری آب و دمای آن را تنظیم تا میگو دچار استرس نشود بعد از این عمل میگو ها را با محلول رقیق شده فرمالین شتشو می دهند تا از هرگونه آلودگی پاک شود. بعد از انجام این عملیات میگو برای انتقال به مخزن های تخم ریزی آماده است آنها را به این مخازن که حدود 300لیتر گنجایش دارد منتقل میکنند. با توجه به اینکه میگو در کف دریا زندگی می کند و دوست دارد در محیط آرام و تاریک باشد برای به وجود آوردن شرایط لازم مخازن را با پلاستیک های ضخیم و تیره می پوشانند و از ایجاد سر و صدا خودداری نموده و میگو را در حالیکه آب آن هوا دهی می شود به حال خود رها می سازند.

معمولا میگوها ی ماده تحت این شرایط از حدود ساعت 10 شب به طورطبیعی تخم ریزی می کنند وهر میگو بین 100 تا 200 هزار تخم می ریزد. صبح روز بعد کارشناسان میگو های تخم ریزی کرده را از مخزن تخم ریزی خارج کرده و در زیر میکروسکوپ اقدام به شمارش تخم ها و بررسی کیفی آنها می کنند و تخم های سالم را جدا سازی نموده و به مخازن پرورش منتقل می کنند تخم ها با چشم غیر مسلح به خوبی قابل رویت نیست و کلاً میگوها در این مرحله میکروسکوپی هستند.

حدود 10 تا 12 ساعت بعد نوزادان میگو که هیچ شباهتی به میگوی بزرگ ندارند از تخم خارج میشوند که در این مرحله به آنها ناپلی می گویند نوزدان باید مرتباً عمل دگردیسی را انجام دهند تا پس ازگذشت چندین روز که حدود 16روز طول می کشد شکل ظاهری والدین خود را پیدا کنند.

 

شرایط بازار پرورش میگو

شرایط بازار مزارع پرورش میگو در حال حاضر در کشور به‌صورت مزارع ۲۰ هکتاری طراحی شده است که ۱۶ هکتار استخر مفید دارد. جالب است بدانید کشورهای اصلی پرورش‌دهنده میگو مانند تایلند، ویتنام، چین و مکزیک از پتانسیل ایران در زمینه پرورش میگو بهره‌مند نیستند. در شرایط مناسب ایران توان صادرات تا ۲میلیارد دلار میگو را دارد که این رقم در سال گذشته ۵۰ میلیون دلار بوده و پیش‌بینی می‌شود امسال به رقم ۶۵ میلیون دلار برسد. با توجه به اینکه این توان تولیدی و صادراتی در کشور وجود دارد با یک محاسبه پی می‌بریم که در این بخش شرایط بسیار مناسبی وجود دارد. با توجه به ارقام موجود در حال حاضر ۳۰میلیون تن سطح پرورش میگوی جهان است.

اگر بخواهیم به افق ۲ میلیارد دلاری صادرات برسیم باید ۳۰۰ هزار تن میگو تولید کنیم که معادل ۱۰درصد از سهم تولید جهانی است. این در حالی است که ما در شرایط فعلی با حدود ۱۵هزار تن (تولید امسال) ۲۵/۰درصد از تولید جهان را در اختیار داریم. در بازار داخلی هم ۳۵ تا ۴۰ درصد میگوی تولیدی ایران مصرف می‌شود اما یک استثنا هم وجود دارد که در سال ۱۳۹۲ این رقم به ۱۰درصد کاهش یافت و این به‌دلیل افزایش قیمت جهانی میگو بوده است. قیمت جهانی میگو در سال ۱۳۹۲ به‌دلیل شیوع بیماری حدود ۲دلار افزایش یافت و باعث شد مصرف‌کننده ایرانی با توجه به افزایش قیمت‌ها توان خرید میگو را نداشته باشد، اما با این وجود امروز فرهنگ مصرف میگو به‌عنوان یک کالای مغذی در کشور جا افتاده است.

کارگاه آنلاین برندینگ و بازاریابی میگو در سبد داخلی

جهت ثبت نام و یا کسب اطلاعات بیشتر می توانید ، از راه های زیر اقدام نمایید.

ارتباط با ما :