صلیب سرخ

سازمان بین‌المللی صلیب سرخ در سال ۱۸۶۴ میلادی بر طبق موافقتنامه ژنو و در نتیجه تلاش‌های فراوان شخصی به نام «ژن‌هنری‌دونان» با هدف تخفیف آلام انسانی و حفظ و پیشرفت بهداشت عمومی تشكیل شد. دونان، از اهالی سوئیس بود كه در سال ۱۸۶۲ كتاب «خاطره‌ای از سولفرینو» را تالیف كرده و خواستار تشكیل جمعیت‌های امدادی داوطلب برای تسكین دردها و كمك به آسیب‌دیدگان جنگ شد. 
وی پیشنهاد كرد كه خدمت به رنجوران و زخمی‌های نظامی، فعالیتی بی‌طرف محسوب شود. «انجمن امور عام‌المنفعه ژنو» با علاقه فراوان از پیشنهاد او استقبال كرد. 
در نتیجه یك كنفرانس بین‌المللی با شركت نمایندگان ۱۶ كشور در ژنو تشكیل شد و موافقتنامه‌ای در سال ۱۸۶۴ میلادی برای بهبود وضع مجروحان نظامی میدان جنگ تدوین شد و به امضای نمایندگان ۱۲ دولت از كشورهای شركت‌كننده رسید. در این موافقتنامه بر بی‌طرفی متصدیان خدمات پزشكی نیروهای مسلح، رفتار انسانی با زخمی‌ها و بی‌طرفی غیرنظامیانی كه داوطلبانه به كمك مجروحان جنگ می‌شتابند تاكید شد و علامت بین‌المللی به‌منظور مشخص شدن اعضا و وسایلی كه در این راه به كار می‌روند، پیش‌بینی گردید. این علامت به افتخار ملیت دونان، صلیب سرخ بر زمینه‌ای سفید بود كه به تقلید از پرچم سوئیس به عنوان نماد و علامت آن انتخاب شد.در سال ۱۹۶۳ میلادی، در ۸۸ كشور جهان جمعیت‌های ملی صلیب سرخ تشكیل شد. همچنین در ژنو دو گروه بین‌المللی دیگر با نام‌های كمیته بین‌المللی صلیب سرخ و اتحادیه جمعیت‌های صلیب سرخ تاسیس شد. اعضای كمیته بین‌المللی صلیب سرخ در هنگام جنگ به عنوان میانجی‌های بی‌طرف خدمت می‌كردند و اتحادیه جمعیت‌های صلیب سرخ وظیفه ارائه كمك‌های متقابل همكاری و توسعه فعالیت‌های مربوط در زمان صلح را برعهده داشت.